مجوز تخریب الوند(صورتجلسه)!!!

این سند از تصنا برداشت گردیده است(کلیک کنید و حتما دفاعیه هلال احمر را بخوانید)

درد نامه :

طی 3 سال اخیر، هلال احمر همدان نسبت به ساخت دو ساختمان بنام امداد و نجات در منطقه میدان میشان که از نادرترین دشت های خوش آب و هوا د رارتفاعات الوند است اقدام نمود که ساختمان اول با مشکل آب و برق و فاضلاب مواجه است و همچنان با آن دست و پنجه نرم می کند و در حالی که این بنا ناقص  به سرانجام نرسیده بود در اقدامی ناشایست و عجیب و غریب نسبت به تخریب مجدداقدام نمود که ماحصل آن جنجال خبری بود که پای دادستان و مسئولین مرتبط با منابع طبیعی و محیط زیست را به معرکه باز کرد و در دفاع از خود آن را مجوز دار عنوان کردند ،در حالی که اگر مجوزی هم باشد بنا حق صادر شده و نمی توان حکم به قتل طبیعت داد.

از طرفی با پیگیری های شخص اینجانب و انتشار تصاویر و تماسهایی به نتایجی رسیدم که خواندن آن خالی از لطف نیست، ظاهر امر نشان می دهد که هلال احمر قصد دارد ساختمان ساخته شده خود را برای اموری خاص!!! لحاظ کند و همین امر سبب شده تا اقدام به تخریب به بهانه ساختمان جدید برای امداد و نجات نماید که اقدامی است دور از شان، چرا که همواره آن را بنام ناجی می شناسند و نه خدائی ناکرده مخرب .

دوم اینکه با تماس هایی با روابط عمومی تربیت بدنی مبنی بر صدور مجوز برای تخریب توسط هلال احمر،  داشتم ایشان هر گونه مجوز برای واگذاری به هلال احمر را تکذیب کردند (تخریب های جدید) و البته مستندات نشان می دهد (تصویر اول)که طی صورت جلسه ای در سال 1390 واگذاری اولیه به صورت کاملا محدود صورت گرفته و جای سئوال بزرگ همچنان بی جواب  است که چه کس و یا چه مقامی این اجازه واگذاری را به تربیت بدنی داده است که اینگونه بذل و بخشش نماید و البته خوشحالیم که مدیریت آن غیر بومی است که اگر بومی بودباید با دو دست بر سر می کوبیدیم که ما همدانی ها چه بلائی سر خود می آوریم .

به هر حال اقدامی تخریبی صورت گرفته و اتفاقی نا میمون رخ داده و هر گونه جبران و جریمه و توبیخ احتمالی و ... آن را جبران نخواهد کرد و امید به پیشگیری های بعدی هم واهی است و فقط می توان فریاد کشید که فریادمان زیر آب است و بس .

دفاعیه هلال احمر را در ادامه مطلب بخوانید >>>

همچنین مطالبی درد آور در وبلاگ آقای چلوئیان  ( کوهستان)

دسته گل ما !!!

طبیعت به ما چه دسته گلی می ده

ما چه دسته گلی به طبیعت می دیم

پی نوشت :

عکس دوم تخریب میدان میشان توسط هلال احمر همدان به بهانه ساختمان امداد دو نجات برای کوهنوردان است که قطعا کوهنوردان بدین تخریب راضی نبوده و ضمن مذمت این اقدام زشت و شنیع ، خواهان هیچ گونه تخریبی بنام آنان نیستند و همان ساختمانی که طی سه سال اخیر و با تخریب و تصرف و مشکلات آب و برق حل نشده باقی مانده برایشان کفایت می کند گر چه بنام کوهنوردان و امداد می سازند و قصد بهره برداری برای مدیران دارند .

در این خصوص  در ایسنا  ، مردم سالاری  ، خبر کن  خبر فارسی  و ادامه مطلب را کامل بخوانید ...

همچنین واکنش نا بجای هلال احمر را در اینجا بخوانید

درخت پیر !!! (دل نوشته)

پیر مرد گِله داشت از قطع درخت توسط شهرداری ...
او می گفت: درخت پیر بود اما سایه داشت ...
و ما هم در زیر سایه اش ، آرامش داشتیم ... هر چند پیر بود ...
جوانکی گفت : پدر ...درخت خشک و پیر شده بود ...
پیرمرد نگاهی به پوست خشکیده دست خود کرد و ...!!!

عکس و متن: علی بیات (آرامگاه بوعلی سینا)

کوه" آر بابای" شهر بانه

بسیاری شهر بانه را به عنوان شهری برای خرید و تجارت می شناسند و وقتی وارد آن می شوند بوی بازار بوی طبیعت را از مشامشان دور می کند، غافل از اینکه بسیاری از کالاهای موجود را می توان با بهای کمی بالاتر در اطرف خود تهیه کرد، اما طبیعت موجود که از آن غافل شده ایم را نمی توان به راحتی پیرامون خود ببینیم.
بهار کردستان، به خصوص اردیبهشت ماه آن در نوع خود منحصر به فرد است و اگر قصد بهره مندی از آن را داریم باز هم هوا خنک است و فرصتی هست تا غنیمت شمریدش.
کوه "آربابا" در غرب شهر بانه واقع شده و در دامنه آن پارک دوکانان و پیر مراد خودنمائی می کند، کوهی که نهایتا 2300 متر ارتفاع دارد و در ارتفاع 2170 متری آن اتاقکی به قصد استراحت برای نوشیدن چای آتیشی، شما را به خود فرا می خواند، گل های وحشی و یادگارهای جنگ هم در آن دیده می شود و در قله آن هزاران نشان از خالق یکتا خود نمائی می کند با چشم اندازی فوق العاده در شب و روز... آنچه خواهید دید تصاویر روز جمعه گذشته است که تقدیم شما می گردد با این توضیح که بخشی از منطقه و مسیر صعود از پیرمراد توسط تابلوهای "هشدار مین" باید جدی گرفته شود.

تصاویر کامل این برنامه تقدیم به مردمان خونگرم کردستان و بانه

مردمانی خوش برخورد و کلسب و حلال پیشه که البته غیر از مرکز شهر به راحتی تجارت رونق ندارد 

سنگ سماور!

گاهی احساس می کنم که مظلوم ترین عنصردر حیات، طبیعتی است که بی منت همه چیزش را در اختیار ما گذاشته و ما جز رنج و تخریب و غم و انده برای او هیچ خوراکی آماده نمی کنیم، چشمه هایش را مصادره، آب جاری رودهایش را پشت سد زندانی، کوه هایش را بنام معدن زخم و گیاهانش را به آتش می کشیم، این تغذیه کوهستان از ماست.